ŞİİR ŞAİR

Çok uzaklardan Ötelerden çiçek toplamakla cezalandırıldım Bir ömür boyu hiç durmadan Hepsi de kendim için değil Örneğin sarı laleyi Sumatrada Tunku Hasan Tiro’ya Papatyayı Şemsiyesi olmayan Arakanlı’ya Gülleri Bütün annelerin yüzlerine topladım Anlamayanlar için lanetlendim Kadim kitaplarda Çarmıhlar ellerimden tanır beni Darağaçları boynumdan Bu yüzden çok uzaklardan Ötelerden çiçek toplamakla cezalandırıldım   Suçum ağır kelimeler taşımak oldu Her yerde her dilde her lehçede Çok yollarda yürüdüm Ayakkabılarım eskimedi hiç Ama ayaklarımda Her yolun ayrı izi kaldı Yüzler kaldı gözlerimde Güzel çirkin siyah beyaz Onlarcası kaldı Göbekli nefretler kazandım Semirmiş öfkeler Bakir çöller gördüm Bakire hayatlarda Çok zaman düşündüm Çok zaman konuşmadım Bundandır her psikoloğun kayıtlarında adımın oluşu Ve her konuştuğumda Bir kalem kırıldı Adliye koridorlarında yankılanan adıma Bu yüzden Suçum ağır kelimeler taşımak oldu   Hükmüm koyu manalarda hapis oldu Dul kalmış duygular Ve yetim kalmış anlar yumağıyla Yaşamak oldu Süleyman sarayında Kuşların lisanından sıkıldım İfritler halimden korkar oldu Belkıs’ın tahtı da körlere kalsın Bana da korkuya bulanmış bakışlar Çok zamandır bu haldeyim Çok zamandır ne haldeyim Doğrusu bilmiyorum Yolun karanlığında yürümek istiyorum Sahi karanlıklar da sever beni Nedendir bilmiyorum Şair miyim ya da şiir mi? Yazar mıyım ya da yazılan mı? Bilmiyorum Bundandır Hükmüm koyu manalarda hapis oldu
M. Salih Gönül